زندان زمان

سخت م 

اما تاب شکستن ت را ندارم

این چه حکایتی ست  ! سراب ، سراب است 
 

چه یار باشد چه شراب ، هر دو مستی دارد 

از خواب گذشتی بر صبح نشستی

خوش آن دم که جان نوشیدی 

خواب نبود ، خیال نبود ، رویا نبود !

نرم شدم ، جان شدم ، خاک شدم ، احساس شدم

FM

درد و دوا تویی 
زخم و شفا تویی
از من دگر رفته است 
اینک بر دل ِتو نشسته است

از توعبور کرده ام ، مگر مرا ندیده ای !

باغ ترا جُسته ام ، دست بُرده ام ، لذت ِمیوه خورده ام

اینک بر دل نشسته ام

FM

بپیچ ، پیچک رها کن دیوار را

بیش تویی

ای تن ه من همه تو

تنه ام شو تا حقیقت

حقیقت نفس آخر است

حقیقت شمعی ست که روشن میشود 

شعله باماست که میسوزد

خوب میشوم راهی شوم  ، دل  به دیدار تازه کن

FM

برمن یا با من یا از من !

بِکُش تمامم کن

از باد بپرس

از کوه 
از خورشید
از هوا
از هر انچه ترا به من میرساند

پنجره ای نیست بیا , شیشه ها را شکسته ام

نشانم کن 

FM

تو آشنایی 

صد ساله درین ره دیگر کسی نمانده

هوش یاری دگر نمانده 
هوشی دگر نمانده 
بر گِرد من ، گَرد پیری نشسته

بخشیده ام وصال و دیدار را ، بر خاک تن 

سبز سبز سبز 

FM

آماده ام

بی اختیار 

به پیج در هوای من

آمده ام، احاطه کن محیط توست

ببین پرده ها افتاده اند!!!

تاب ترا خریده ام ، تحملی نیست دگر

روایت دیگری بر عشقبازی ابر و باران خوانده ام

تو خود نظاره ای چشم به راه 

دل بسپار ، مسیر مانده است

FM

آن سو تویی، این سو تویی 
ره به کجا توان برم

ماهی شدی، اب شدم
رود شدی، یکجا دل شدم

من ز قبله نمیام ببین که خود قبیله ام

رحم ندارم به دلت ، من به سوختن نظر دارم

دوباره تویی ، دو پاره تویی

در این آسمان تیر و کمان تویی 

بیشتر بتاب ، بیشتر بسوزان 

FM